हृदय फेकले तुझ्या दिशेने ... तिचीही कविता

हृदय फेकले तुझ्या दिशेने... या संदीपच्या कवितेत त्याचे म्हणने तर आपण ऐकले, परन्तु या कहाणी मधील दुसरया पात्रला बोलांयाची संधि देतायत मानसी .... मानसीच्या शब्दात

he guys...sandeep is always gr8.....i don want to challenge him ...but every coin has 2 sides...त्याची कविता वाचताना त्या मुलीला काय वाटले असेल?... असे वाटले आणि काही ओळी सुचल्या......i hope all of u will take it sportively......................

पोलादी मन माझे आणिक
काच स्वतःला म्हणवुन घेशी
सम्पवून स्वतःला होशी मोठा ...
मज फ़ुटण्याची मुभाच नाही

क्षणात झाला चुरा तुझा,
अन गफ़लत माझी जगास दिसली
तुला न लागो बोल म्हणुन रे
एकसन्ध मी दुनियेपुढय्ती.....

त्या काचान्ची नक्शी रेखुन
डाव मान्डुनी बसले आहे
घायाळ जरी केलेस तरिही
साज तुझा मी ल्याले आहे

खळ्कन् खण्कन् सादांमध्ये
राहीलास तू खोळंबुन राजा
चरे जिव्हारी उठता येथे
सुटे जन्म ना मरणवेदना

अशी कशी संपेल कहाणी
आठव जेव्हा तुझा सभोती
तू स्वर्गीचा मानकरी ,मी
झळ नजरांची सोसत आहे

गंजण्यात मज असे सौख्य अन्
ऐक सख्या कारण
त्याचेहीपथिक सदा जरि दुनियेसम
मीतुझ्याविना कधि खुलले नाहि
तुझ्याविना झगमगले नाही

---------मानसी
(Thanks मानसी...
-Nile )