वळू

वळू नक्कीच बघण्यासारखा आहे... नोटिस करण्यासारखी बाब आहे वळू चा background score आनि cinematography. सुंदर गाव म्हणजे लांबच्या लांब पसरलेली हिरवीगार शेते किंवा वनराई हा आपला सर्वसधारण समज (Plz refer to Yash Chopra movies). वळू मध्ये रखरखीत माळराने सुद्धा अगदी सुंदर दिसतात.
गावाकडील खुप बारीक़ सारिक गोष्टीँचे व्यवस्थित चित्रण ही एक जमेची बाजु ... e.g. आबा बरोबर असणार्या एका कार्यकर्त्याचा T-Shirt ... जसे गावात गणपति मंडळातील कार्यकर्ते वापरतात , त्या टी-शर्ट च्या मागील बाजुस मोट्ठ्या अक्षरात लिहिलेले आहे “कुसवडे”!... आणि बरेच काही.

आणि हो सतीश तारे बर्याच दिवासानंतर मोठ्या आणि बरया भूमिकेत दिसला ! गिरीश कुलकर्णी ज्याने "जिवन्या" चा रोल केलाय ... एकदम अफलातून !! त्याच्या अभिनायत खुप सहजपणा आहे. अतुल कुलकर्णी आणि मोहन आगाशे यांनी सिनेमा मध्ये धमाल केलीय...

वळू चे पात्र मात्र तितकेसे उठावादार वाटत नाही .. आणि त्याची दहशत ही वाटत नाही ... वळू त्यामुळेच फारसा frame मध्ये दाखवला नसावा आणि त्याने केलेल्या विध्वंसाचेही फ़क्त अवशेषच दाखवले आहेत. प्रत्यक्ष वळू फरसे काही करताना दखाविलेला नाही.

Dialogue of the movie "प्रत्येक पिक्चरला हीरो पहिजेच !" इती संगी

तर कहानिचा भावार्थ आहे की ... हा सिनेमा जरुर बघा ...

असे वाटते आज-काल...

संदीपची नवीन कविता - असे वाटते आज-काल...

उत्कट-बित्कट होऊ नये, भांडू नये, तंडू नये॥
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ धृ ॥

नको कुठला नवा भार, जुनेच गुंते शिल्लक फार॥
सूर गाठ-नीर गाठ, राहून द्याव्यात, ओढू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ १ ॥

असे वाटते बसून घ्यावे, उरले श्वास मोजत रहावे॥
जन्मा-बिन्मा आलो त्याचे, पांग सुद्धा फेडू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ २ ॥

शिंकांसारखे सोपस्कार, मला झालीये गर्दी फार॥
असल्या गळक्या जगण्यासाठी, रूमालसुद्धा काढू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ ३ ॥

कुठे कधी रमला जीव, खरंच फार दमला जीव॥
वजन, ज्ञान, ओळख, पित्त काही-काही वाढू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ ४ ॥

आधी उत्सुक्‍तांचा जीव, त्याला बांधून घ्यावी शीव॥
घर दार उबवत रहावे फक्‍त, डबके सोडून हिंडू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ ५ ॥

स्वतःलाच घालत धाक, कुरकूर रेटत ठवलं चाक॥
खेचत ठेवले अजून गाडे, आता फार ओढू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ ६ ॥

कसले प्रहर, कसला काळ, मनात कायम संध्याकाळ॥
तिच्या कुशीत मांडली कविता, तेवढी मात्र मोडू नये...
असे वाटते आज-काल, नवे काही मांडू नये ॥ ७ ॥

--- संदीप खरे

हृदय फेकले तुझ्या दिशेने ... तिचीही कविता

हृदय फेकले तुझ्या दिशेने... या संदीपच्या कवितेत त्याचे म्हणने तर आपण ऐकले, परन्तु या कहाणी मधील दुसरया पात्रला बोलांयाची संधि देतायत मानसी .... मानसीच्या शब्दात

he guys...sandeep is always gr8.....i don want to challenge him ...but every coin has 2 sides...त्याची कविता वाचताना त्या मुलीला काय वाटले असेल?... असे वाटले आणि काही ओळी सुचल्या......i hope all of u will take it sportively......................

पोलादी मन माझे आणिक
काच स्वतःला म्हणवुन घेशी
सम्पवून स्वतःला होशी मोठा ...
मज फ़ुटण्याची मुभाच नाही

क्षणात झाला चुरा तुझा,
अन गफ़लत माझी जगास दिसली
तुला न लागो बोल म्हणुन रे
एकसन्ध मी दुनियेपुढय्ती.....

त्या काचान्ची नक्शी रेखुन
डाव मान्डुनी बसले आहे
घायाळ जरी केलेस तरिही
साज तुझा मी ल्याले आहे

खळ्कन् खण्कन् सादांमध्ये
राहीलास तू खोळंबुन राजा
चरे जिव्हारी उठता येथे
सुटे जन्म ना मरणवेदना

अशी कशी संपेल कहाणी
आठव जेव्हा तुझा सभोती
तू स्वर्गीचा मानकरी ,मी
झळ नजरांची सोसत आहे

गंजण्यात मज असे सौख्य अन्
ऐक सख्या कारण
त्याचेहीपथिक सदा जरि दुनियेसम
मीतुझ्याविना कधि खुलले नाहि
तुझ्याविना झगमगले नाही

---------मानसी
(Thanks मानसी...
-Nile )

हृदय फेकले तुझ्या दिशेने

संदीपची नवीन कविता - हृदय फेकले तुझ्या दिशेने
साधारणपणे ऑक्टोबर २००७ मध्ये संदीपनी लंडनमध्ये लिहिलेली ही कविता आहे :-
हृदय फेकले तुझ्या दिशेने
झेलाया तू गेलीस पटकन्‌
गफलत झाली परि क्षणांची
पडता खाली फुटले खळ्‌कन्‌

हृदय फेकले तूही जेंव्हा
सुटले तेही,पडलेही पण
तुटले नाही-फुटले नाही
नाद निघाला केवळ खण्‌कन्‌

गोष्ट येवढी इथेच थांबे
अशा गोष्टींना नसतो नंतर
खळ्‌कन्‌ आणि खण्‌कन्‌ यांतील
कधी कुठे का मिटले अंतर

मन पोलादी नकोच तुजसम
असो असूदे काच जरीही
फुटून जाते क्षणी परंतु
गंजायाची भीती नाही
--- संदीप खरे.